Rozdział 5

Jai ciągnie mnie za rękę. Czuję się jak w transie, sunę z tajemniczym chłopakiem przez las nieznanych twarzy i potraw o których istnieniu nie wiedziała. Chłopak ubrany jest w idealnie dopasowany czarny smoking z białą koszulą. Jego brązowe włosy są perfekcyjnie ułożone. Jai mknie przez tłum omijając grupki bogatych znajomych rodziny trzymając mnie przy tym za rękę i ciągnąc za sobą. Nie mogę uwierzyć że to się naprawdę dzieje. Nigdy nie widziałam większego luksusu, i powoli zaczyna mnie to krępować. Nie wiem jak poradzę sobie z tymi wszystkimi rzeczami. Serce wali mi coraz szybciej, a moja ręka momentalnie zaciska się mocniej wokół dłoni Jai’a. Muszę być twarda, dla Brian’a … i mamy.

- Jai co mam robić ?– szepczę

- Graj – uśmiecha się zuchwale – Spraw by cię pokochali lub znienawidzili – urywa gdy jesteśmy przed wysokim blondynem koło 40. Wznosi on toast. Jest bardzo podobny do Jai’a w zachowaniu, ten sam nonszalancki uśmiech, i błysk w oku.

- Wznieśmy toast za wspaniały rok dla naszej firmy, wybiliśmy się i pokażemy innym dupkom kto rządzi na rynku – mruga.

Goście są wyraźnie zachwyceni i pełni entuzjazmu, wiele osób już trochę wypiło więc są w lekkich nastrojach. Sama jestem coraz bardziej spięta. Co jeśli zaczną zadawać pytania na które nie będę wstanie odpowiedzieć. Nagle wzrok tajemniczego mężczyzny wędruje na Jai’a, na mnie i z powrotem wraca na Jai’a który uśmiecha się pewnie. Nie wiem kto jest bardziej zdezorientowany owy mężczyzna czy ja.

- Oj przepraszam nie chciałem cię aż tak zaskoczyć tato – mówi po chwili brązowooki.

- Nie zaskoczyłeś zawsze jesteś tu mile widziany – mówi nie tracąc z nim kontaktu wzrokowego.

- Oł w porządku – uśmiecha się perwersyjnie. – Bardzo przepraszam – przyciąga mnie do siebie – Zapomniałbym przedstawić Charlie, moją dziewczynę – przyciska mnie do siebie zbyt mocno na co się wzdrygam.

- Czy ty mówisz poważnie?  – mówi zszokowany – Miło mi cię poznać Charlie, Max… Max Brooks – sięga po rękę aby delikatnie musnąć ją ustami. – A my porozmawiamy później – mówi zwracając się do swego syna lekko zirytowany wracając do gości.

- Chyba się wkurzył – cicho szepczę

- Chyba bardzo – jego usta muskają płatek mojego ucha.

Zapowiada się ciekawie – myślę.

***.

Bankiet zaczyna mi się strasznie dłużyć. Wędruję u boku Jai’a, przedstawiając się gościom. W końcu Jai odchodzi do jakiś ważnych gości zostawiając mnie samą i dając mi tym samym chwilę na odsapnięcie. Stoję sama starając się wyłapać wyjście na zewnątrz. Po kilku minutach stoję na jednym z tarasów obserwując rozgwieżdżone niebo. Wyjmuję telefon i wybieram numer Brian’a.

- Halo – odzywa się po drugim sygnale

- Halo Brian, to ja

- Charlie – wiem że się uśmiecha

- Jak tam u ciebie ? Wszystko dobrze ?

- Tak ciocia Jude robi właśnie naleśniki.

- Hahaha powodzenia ze zjedzeniem – wybucham śmiechem wraz z nim

- A jak w szkole ?

- Um..

- „ Um” co?

- Nie byłem dzisiaj.

- Brian … - zaczynam – musisz chodzić do szkoły, wiem że to wszystko jest dla ciebie

- Wcale nie wiesz, gdybyś wiedziała byłabyś tu ze mną, a nie jeździła sobie na wakacje za granicę.

- Brian co się dzieje, czy znów miałeś?

- Wszystko dobrze nie przejmuj się – rozłącza się.

- Brian – nie zdążam powiedzieć .

- Super – wrzucam telefon z impetem do torebki.

- Co on ci zrobił ? – odwracam się aby ujrzeć sobowtór Jai’a. Odróżniam go po kolczyku w wardze.

- Kto ? – pytam zdezorientowana

- Telefon – uśmiecha się

- Jeszcze nic – odwzajemniam uśmiech – chyba nie zdążyłam ci rano podziękować i wybacz że cię…

- pomyliłam ? – śmieje się – spoko, nie codziennie ratuję pannę  potrzebie – wygłupia się – Jestem Luke – całuje delikatnie moją dłoń

- Charlie – uśmiecham się na ten gest

- No więc Charlie doszły mnie słuchy że jesteś dziewczyną mojego brata –trzepocze rzęsami – musisz być w ciąży, bardzo naiwna albo zdesperowana – wylicza

- Czemu ?

- Bo chodzisz z takim dupkiem – uśmiecha się wyciągając paczkę papierosów i zapalając jednego. – Chcesz ?

- Nie dzięki. – mówię lekko skrępowana

- Kochasz go ? – pyta

- Co ?

- Kochasz go ? – powtarza

- Skoro z nim jestem to jak myślisz.

- Myślę że nie wiesz w jakie bagno się wplątujesz i myślę że lepiej jak się wycofasz.

- Niestety źle myślisz – nagle wparowuje drugi głos

- Braciszku ! – sztucznie uśmiecha się Luke

- Spieprzaj – docina – Byłbym wdzięczny gdybyś nie nastawiał mojej dziewczyny przeciwko mnie

- Spokojnie tak tylko rozmawiamy z Charlie, prawda ? – uśmiecha się arogancko niczym swój brat – Gdybyś kiedyś potrzebowała pomocy z bandażami to wiesz gdzie jestem kotku – mruga wychodząc

- Co to było ? – pyta wkurzony

- Nic, przyszedł do mnie – odpowiadam lekko wystraszona tonem jego głosu

- Masz się z nim nie zadawać – krzyczy ściskając mnie za nadgarstek stanowczo za mocno

- Jai to boli – skomlę

- Jesteś moja, nie tego pieprzonego dupka rozumiesz… - ściska mocniej krzycząc

- Jai proszę to naprawdę boli – mówię prawie płacząc na co natychmiast uwalnia moją dłoń spod uścisku.

- Chodź do środka – mówi spuszczając wzrok i łapiąc się za głowę unikając ze mną kontaktu wzrokowego. Idąc tak w milczeniu dotyka lekko mojej ręki na co ją odsuwam.  Boję się go i osoby w którą się zmienił przed chwilą.

***

Następnego dnia wstaję o godzinie 10. Leżę jeszcze chwilę relaksując się i wyciągając na nieziemsko wygodnym łóżku. Czuję się niczym księżniczka z bajek mojego taty, która czeka tylko na swojego księcia z bajki. Mam nadzieję że dziś nie spotkam swojego księcia. Wstaję i idę wziąć długą kąpiel. Zanurzam się w wielkiej wannie lejąc przy tym wszystkie możliwe olejki i próbując większość kosmetyków rozstawionych po całej łazience. Większość z nich kosztuje więcej niż moje 3 pensję które ledwo starczają mi na wyżywienie rodziny i leczenie mamy. Wydaje mi się to tak strasznie nie sprawiedliwe. Myślę o moim rodzinnym miasteczku i osobach które staram się chronić podczas długiej kąpieli pełnej przemyśleń i refleksji życiowych. Następnie owijam się ręcznikiem i wycieram dokładnie całe ciało. Przebrana w luźne spodnie i swój luźny T-shirt zastanawiam się co będę robić cały dzień. Nagle słyszę ciche pukanie. Następnie gdy uchylam  drzwi widzę chłopaka z blond pasemkiem i tym samym aroganckim uśmieszkiem.

- Zastanawiałem się czy chciałabyś wybrać się na krótką wycieczkę po mieście – uśmiecha się

- Um dzięki za propozycję ale dzisiaj mam inne plany – myślę o wczorajszej złości Jai’a

- Huh okej, gdybyś zmieniła zdanie mieszkam na początku korytarza 10 metrów dalej – wskazuje kciukiem na prawo.

- okej dzięki – uśmiecham się zamykając drzwi.

W sumie nie mam na dziś żadnych planów, szczerze mówiąc nie wiem czy nawet mogę wyjść z domu. Wyjmuję z torby jedną z moich ulubionych książek pt „ Poradnik pozytywnego myślenia”. Podchodzę do okna na którym jest ława i wyciągam się na całej długości. Zaglądam przez okno. Widzę jak pod dom podjeżdża czerwone auto z którego wysiada wysoka blondynka. Stoi ona przed autem z wielką gracją. Nagle z domu wychodzi Jai podchodząc do niej na co rzuca mu się na szyję. On obejmuje ją w tali i idą do samochodu. Czy to jego nowa dziewczyna ? – pytam samą siebie w myślach. To nie możliwe

.

 Nie panując nad sobą idę szybkim krokiem do pierwszych drzwi w tym korytarzu. Pukam energicznie a po chwili zastaję Luke z założonymi rękoma i tym pewnym siebie uśmieszkiem.

- W czym mogę pomóc ? – śmieję się

- Twoja propozycja dalej aktualna ? – pytam lekko zakłopotana

- Dla ciebie zawsze słonko – mruga – To co jedziemy ?

Okey chyba nie do końca wiedziałam w co się pakuję.

Od Autorki :

Okey 5 rozdział za nami :) Dziękuję wszystkim za komentarze wyświetlenia i pomoc i cenne uwagi które pomagają przy pisaniu kolejnych rozdziałów :) Mam nadzieję że rozdział Wam się spodoba i wyrazicie swoją opinię :)
P.S Blog otrzymał nominacje na blog miesiąca na stronie spisfanfiction.blogspot.pl :) Byłabym mega wdzięczna za każdy głos i dziękuję wam bardzo za to wszystko :)  Głosować można na stronie : http://sonda.hanzo.pl/sondy,241288,u3Pr.html ( " Wake up princess" drugi od dołu c: )

Całusy @/brxks