Rozdział 10

Soundtrack do rozdziału :
https://www.youtube.com/watch?v=YeINWQDg7zg

Następny rozdział : 27.05.15

Jai Pov:
Budzę się wtulony w niewygodne siedzenie. Po przebudzeniu staram się zlokalizować moje obecne położenie. Jestem autobusie - stwierdzam po chwili namysłu. Wydarzenia zeszłego dnia budzą sie w mojej głowie.
- Charlie - krzyczę gdy zauważam że nie ma przy mnie ciemnookiej - O nie ! - skomlę niczym zostawiony na pastwę losu szczeniak - Gdzie jesteś... - zrywam się

Charlie Pov : Gdy autobus zatrzymuje się na postój stwierdzam że muszę jak najszybciej wydostać się z stąd. Wstaję delikatnie tak aby nie obudzić Jai'a, następnie przechodzę obok niego aby za chwilę móc zaczerpnąć świeżego oddechu. Siadam na ostatnim schodku autokaru i wpatruję się w pustynny krajobraz. Australia - wzdycham. Gdy zauważam położoną niedaleko stację paliw, sięgam do kieszeni Jeansów aby upewnić się że mam jeszcze jakieś drobniaki. Następnie idę na ubogie śniadanie.

Jai Pov:

- Gdzie ona do cholery jest - drę się biegając w kółko po autobusie - Przepraszam widziała Pani taką dziewczynę ciemne oczy i włosy na oko 160 ? - pytam nachalnie wszystkich pasażerów a następnie wychodzę z autokaru. Widzę same piaski dookoła, i oddaloną jakieś 40 m stację paliw, biegnę do niej,a gdy mam zamiar pociągnąć z klamkę ciche mlaskanie przykuwa moją uwagę. Ciemnooka siedzi na ławce zjadając jakąś słodką bułkę.
- Charlie.. - mówię a jej oczy skanują mnie uważnie i tak jakby blakły. - Hej - mówię patrząc na swoje buty.
- Hej - mówi bez przejęcia.
- Możemy pogadać? - pytam
- Taa właśnie to zamierzałam zaproponować - mówi cicho i nie zapowiada się to zbyt dobrze. - Wracam do domu - mówi po chwili.
- Charlie przepraszam cię za to naprawdę byłem pijany i ja...
- To nie ma znaczenia mój brat już na mnie czeka..
- Ale ja też czekam, jesteś mi potrzebna poza tym mieliśmy umowę...
- Tak wiem ale okoliczności to zmieniły wracam tym autokarem do St Lucas a ty pojedziesz do St Victorii z której będziesz mieć busa do Sydney i tam nasze drogi się rozejdą - mówi wstając i odchodząc.- Nie podoba mi się jej pewność siebie
- Nie zgadzam się - podnoszę ton cholera zawsze muszę coś zepsuć
- Jai ja już postanowiłam - mówię
- Ale ja nie, czy coś jeszcze zrobiłem ? - pytam - Co jeszcze spieprzyłem ? Co cię zabolało - trzymam ją za ramię - Popatrz się na mnie i powiedz mi to w oczy a nie uciekaj - krzyczę, dopóki nie widzę łez w jej oczach
- Będzie lepiej jak usiądziesz gdzie indziej w autokarze - skomli - Puść mnie Jai - mówi przez łzy
- Charlie popatrz mi w oczy proszę Charlie ! - błagam
- Puść mnie... proszę - wyrywa się a ja już nie mam siły jej trzymać, jej łzy mnie parzą. Co ja zrobiłem.


Charlie pov:
Jai nie mógł sobie odpuścić spodziewałam się tego po nim, gdy zajmuję miejsce w autokarze, widzę przez okno że on dalej tam stoi. Dopiero 10 minut później idzie w kierunku autokaru i przechodzi koło mnie obojętnie. Zajmuje miejsce centralnie za mną. On nie odpuszcza. Nigdy.

Budzę się w St Victorii z wielkim bólem karku. Podnosząc głowie czuję jak kości mi przeskakują. Coś czuję że ten ból nie minie szybko. Rozciągam się a po chwili zauważam że jestem jako jedyna w tym autokarze. Wybiegam z niego jak oszalała na jedyny bus do domu. Biegnę w kierunku budynku wyglądającego jak dworzec aby zobaczyć że mój autokar odjechał godzinę temu. Siadam dobita na betonowej ławie. Następny odjeżdża dopiero jutro - dobijam się w myślach. Czuję na sobie czyiś wzrok po chwili dochodzę do wniosku że osoba tajemnicza osoba siedzi tu od dłuższego czasu i podsuwa mi kubek kawy.
- Z mlekiem tak jak lubisz - mówi Jai.
O nie.

***

Po kilkunastu minutach siedzenia w ciszy decyduję się wstać czując za sobą tupot butów Jai'a.
- Gdzie idziemy ? - pyta się z dziwnym uśmiechem obchodząc mnie i wyprzedzając.
- Ty idź gdzie chcesz, ja idę jak najdalej od ciebie.
- Charlie..
- Czemu nie możesz dać mi spokoju i odpuścić ?
- Ja nie odpuszczę, nigdy nie odpuszczam - mówi
- Może już czas.. - mówię i odbiegam jak najszybciej mogę.
Już czas Jai. Czas odpuścić



Od Autorki :
10 rozdziałów już za nami :) Chciałabym podziękować wszystkim wam dzięki którym zawdzięczam to co teraz mam :) Dziękuję wam za każde wyświetlenie, komentarz, każdą uwagę co do pisania, motywacje, pochwały i miłe opinie :) Naprawdę dziękuje zwłaszcza jednej miłej osóbce której komentarze bardzo mnie motywują :) Następny rozdział dodam w środę bo szykuje się łagodniejszy tydzień :) Raz jeszcze dziękuję i zachęcam do komentowania, wyświetlania i przesyłania swoich opinii zarówno jako komentarzy jak i tweet'ów za które również dziękuję :)